روزانه

دیگه با وبلاگ نوشتن حال نمی کنم.

 میام برای هم اتاقیام تعریف می کنم...

یا تو دفتر خاطراتم می نویسم...

یا حتی برای استادم تعریف می کنم ... 

این مرد خیلی خیلی نازنین که معلوم نیست پدر و مادرش یه ثواب بزرگی کردند که همچین فرزندی نسیبشان شده...

انقدر وجودش با برکته که خیر معنویش به تک تک ما دانشجوهاش میرسه...

خدا برای خانوادش حفظش کنه