این پست را حدود یکسال پیش گذاشتم:
زندگی ایده آل من توی این برهه از زمان اینه که خیلی شیک هفته ای 5 روز بیام دانشگاه ریسرچ و کار کنم. ریسرچ با این هدف که میخوام نهایتا خانوم دکتر شم و کار از این جهت که دستم تو جیب خودم باشه....
اگر خدا بخواهد دارم به این زندگی ایده آل نزدیک می شوم :)
پ.ن:
اینا رو نگفتم که بگم الآن خیلی همه چیز ایده آله باشد که شما هم دکتری بخونید و مثل من رستگار شوید!!!!
منظورم این بود ما در "حال"ی زندگی می کنیم که روزی آرزویمان بوده است.
باشد که قدر بدانیم و رستگار شویم.
نیکی ها اصولا متقارن هستند مثلا ما دروغ نمیگیم و دروع گفتن دیگران را بد می دانیم. یا خودمان غیبت نمی کنیم و غیبت کردن از سمت دیگران را بد می دانیم...
ولی برخی از نیکی ها نا متقارن هستند یعنی ما یک کار نیک را انجام میدیم ولی اگر کسی انجام نداد نباید فکر کنیم کار بدی کرده است. مثلا ما حداکثر تلاشمان را می کنیم تا نیازهایمان را خودمان برطرف کنیم و نیازمندی به دیگران را نیکو نمی دانیم ولی اگر کسی دست نیاز به سمت ما دراز کرد نباید آن را بد بدانیم بلکه باید با خوشرویی نیازش را پاسخ بدهیم و خدا را به خاطر این نعمت معنوی شکر کنیم.
فکر کردن به این نیکی ها متقارن را دوست دارم. کسی مثال دیگری به ذهنش نمی رسد؟
دیروز عصر به سمت سمنان راه افتادم.
حدود ساعت ۶:۳۰ بود که رسیدم سمنان و همزاد اومد منو برد خونشون.
همزاد خیلیییی کدبانو شده بود و کلی غذاهای مختلف و خوشمزه پخته بود.
بعدشم با همسر همزاد رفتیم باغ و کلی میوه چیدیم.
(همسر همزاد مثل همزاد انسان نایسی است. خداوند برای یکدیگر نگهشان دارد.)
و در خونه باغ با خانواده ی آقای همسر همزاد افطار کردیم.
بعدش هم تور سمنان گردی با توضیحات کامل آقای همسر همزاد.
بعدشم آمدیم خانه و همزاد عکس و فیلم عروسیشان را به من نشان داد.
در فیلم گاهی آثاری از من دیده میشد!
.....
خیلی خوشی فشرده ای بود. خستگی یک ماه کار سخت از تنم بیرون رفت واقعا.
باشد که روزی جبران زحمات کنم. ...
کسی دیگه نمیخواد منو خونشون دعوت کنه؟
فرزندم!
دنیا را به مثابه صحنه ی نمایشی بپندار که هر کس بر حسب نقش و عملکرد خویش از صاحب کل، پاداش یا جزا خواهد گرفت.
پس به راحتی و زیبایی صحنه های دیگران غبطه نخور چرا که عملکرد هر کس با صحنه ی خویش سنجیده می شود و صحنه های سخت پاداش های بزرگ به بار می آورد.
اگر صحنه را طوری دیدی که امکان لغزشت بود با علم به عقل ناقص خویش (چرا که ما انسان ها از روی نقصان عقل خویش طلب شر می کنیم) از خدا بخواه صحنه را برایت آسان کند.
فرزندم از خدا زیاد طلب کن و با طلب کردنت به فقر و نیازمندی ات اعتراف کن...
عزیز بزرگواری میگفت، به آدما به چشم حقارت نگاه نکنین، می گفت خدا اجازه نمی ده متکبرین نسبت به بنده هاش، کامروا شن. میگفت یک معتاد در حقیقت یک بیماره که مواد مصرف می کنه، ما هم بیماریم که به آدما به چشم حقارت نگاه می کنیم شاید اگه در شرایط اون آدم بودیم رفتار بدتری داشتیم ....
شیخی به زن فاحشه گفتا مستی
هر لحظه به دام دگری پابستی
گفت شیخا هر آنچه گویی هستم
آیا تو چنین که می نمایی هستی؟
مرا به اسم کوچکم صدا کن
...
اگر صدایم نمی کنی لااقل نگاهت را از من دریغ نکن.
I hope to see my friend and shake his hand.
I hope the Pacific is as blue as it has been in my dreams.
I hope
الی دو روز پیش اومد
با اینکه 5 ماه نبود ولی حس من این بود که الی همین جا بوده اصلا خدیجه و یوچین و جیمز همه همین جا بودن ...
انقدر که الهام جوندار می نویسه خیلی راحت میتونم همه چیز رو تصور کنم ...
باید نوشت.
باید نوشت تا تنها نباشیم تا تنها نباشند.