فرزندم!
دنیا را به مثابه صحنه ی نمایشی بپندار که هر کس بر حسب نقش و عملکرد خویش از صاحب کل، پاداش یا جزا خواهد گرفت.
پس به راحتی و زیبایی صحنه های دیگران غبطه نخور چرا که عملکرد هر کس با صحنه ی خویش سنجیده می شود و صحنه های سخت پاداش های بزرگ به بار می آورد.
اگر صحنه را طوری دیدی که امکان لغزشت بود با علم به عقل ناقص خویش (چرا که ما انسان ها از روی نقصان عقل خویش طلب شر می کنیم) از خدا بخواه صحنه را برایت آسان کند.
فرزندم از خدا زیاد طلب کن و با طلب کردنت به فقر و نیازمندی ات اعتراف کن...